الان

نمیدونم باید خوشحال باشم یا ناراحت؟ شاید باید آروم باشم و تو خودم همه چی رو حل کنم؛ سعی کنم که آرامشم رو حفظ کنم! من توی عمرم آدمی نبودم که بخوام سکوت کنم، بیشتر همه حس های درونم رو نشون دادم و اینکه الان بخوام تظاهر کنم که چیزی نشده و من یه آدم معمولیم شدیدا سخته! شاید اگه همه چی آسون و ساده تموم میشد انقدر غصه نمیخوردم و انقدر زجر نمیکشیدم. اما در هرحال این چیزی رو عوض نمیکنه؛ فعلا منم و یه دنیا حرف که نمیدونم از کجا شروع کنم و چی بگم که بتونه آتش خشمم منبع